Cudzoziemcy

Cudzoziemcy mogą być przyjmowani na studia jeżeli legitymują się dyplomem, który uprawnia do podjęcia studiów wyższych w kraju, w którym został wydany. Świadectwa oraz inne dokumenty potwierdzające uzyskanie wykształcenia w zagranicznych systemach oświaty mogą być uznane w Polsce z mocy prawa lub przez kuratora oświaty w wyniku postępowania administracyjnego.

Cudzoziemcy mogą podejmować i odbywać studia, na podstawie:

1)   umów międzynarodowych, na zasadach określonych w tych umowach;
2)   umów zawieranych z podmiotami zagranicznymi przez uczelnie, na zasadach określonych w tych umowach;
3)   decyzji ministra;
4)   decyzji dyrektora NAWA w odniesieniu do jej stypendystów;
5) decyzji dyrektora NCN o przyznaniu środków finansowych na realizację badań podstawowych w formie projektu badawczego, stażu lub stypendium, zakwalifikowanych do   finansowania w drodze konkursu;
6)   decyzji administracyjnej rektora, dyrektora instytutu PAN, dyrektora instytutu badawczego lub dyrektora instytutu międzynarodowego.

LEGALIZACJA/ APOSTILLE

Legalizacja zagranicznych dokumentów o wykształceniu (świadectwa ukończenia szkoły średniej i dyplomy ukończenia studiów wyższych) – jest potwierdzeniem formalnej zgodności dokumentu z prawem miejsca jego wystawienia albo autentyczności podpisów i pieczęci umieszczonych na dokumencie.

Jeśli państwo, w którym wydano dokument, nie jest stroną Konwencji Haskiej (Konwencji znoszącej wymóg legalizacji zagranicznych dokumentów urzędowych, sporządzonej w Hadze dnia 5 października 1961 r.), wtedy legalizacji dokonuje polska placówka konsularna w tym państwie (właściwa dla danego kraju).

Jeżeli jesteś posiadaczem dokumentu wydanego w jednym z wymienionych poniżej krajów powinieneś zalegalizować je w polskiej placówce dyplomatycznej właściwej dla danego kraju:
Afganistan, Algieria, Angola, Arabia Saudyjska, Bangladesz, Benin, Bhutan, Boliwia, Brazylia, Chile, Chiny (z wyłączeniem Specjalnych Rejonów Administracyjnych: Hong Kong, Macao), Czad, Dominikana, Egipt, Etiopia, Filipiny, Gambia, Ghana, Gujana, Gwatemala, Haiti, Indonezja, Irak, Iran, Jamajka, Jemen, Jordania, Kambodża, Kamerun, Kanada, Katar, Kenia, Kongo, Korea Północna, Kuba, Kuwejt, Laos, Liban, Libia, Madagaskar, Malezja, Maroko, Mauretania, Mozambik, Nepal, Niger, Nigeria, Pakistan, Palestyna, Papua Nowa Gwinea, Republika Środkowoafrykańska, Rwanda, Senegal, Singapur, Somalia, Sri Lanka, Sudan, Syria, Taiwan, Tajlandia, Tanzania, Togo, Tunezja, Turkmenistan, Uganda, Wietnam, Wybrzeże Kości Słoniowej, Zambia, Zimbabwe, Zjednoczone Emiraty Arabskie.

Lista polskich placówek dyplomatycznych za granicą dostępna jest na stronie Ministerstwa Spraw Zagranicznych.

APOSTILLE

Jeśli państwo, w którym został wydany dokument, jest stroną Konwencji znoszącej wymóg legalizacji zagranicznych dokumentów urzędowych, sporządzonej w Hadze dnia 5 października 1961 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 112 , poz. 938), legalizacja dokumentu jest w tym państwie zastąpiona zaświadczeniem apostille dołączanym do dokumentu.

Jeżeli jesteś posiadaczem dokumentu wydanego w jednym z wymienionych poniżej krajów powinieneś skontaktować się z jedną z instytucji uprawnionych do wydania apostille:
Albania, Andora, Antigua i Barbuda, Argentyna, Armenia, Australia, Austria, Azerbejdżan, Bahamy, Bahrajn, Barbados, Belgia, Belize, Białoruś, Bośnia i Hercegowina, Botswana, Brunei, Bułgaria, Burundi, Chiny (Specjalne Rejony Administracyjne: Hong Kong, Macao), Chorwacja, Cypr, Czarnogóra, Czechy, Dania, Dominika, Dominikana, Ekwador, Estonia, Fidżi, Finlandia, Francja, Grecja, Grenada, Gruzja, Hiszpania, Holandia, Honduras, Indie, Irlandia, Islandia, Izrael, Japonia, Kazachstan, Kirgistan, Kolumbia, Korea (Republika Korei), Kostaryka, Lesotho, Liberia, Liechtenstein, Litwa, Luksemburg, Łotwa, Macedonia, Malawi, Malta, Mauritius, Meksyk, Mołdawia, Monako, Mongolia, Namibia, Niemcy, Nikaragua, Niue, Norwegia, Nowa Zelandia, Oman, Panama, Paragwaj, Peru, Portugalia, Republika Południowej Afryki, Republika Zielonego Przylądka, Rosja, Rumunia, Saint Kitts i Nevis, Saint Lucia, Saint Vincent i Grenadyny, Salwador, Samoa, San Marino, Serbia, Seszele, Słowacja, Słowenia, Stany Zjednoczone, Suazi, Surinam, Szwajcaria, Szwecja, Tadżykistan, Tonga, Trinidad i Tobago, Turcja, Ukraina, Urugwaj, Uzbekistan, Vanuatu, Wenezuela, Węgry, Wielka Brytania, Włochy, Wyspy Cooka, Wyspy Marshalla, Wyspy Świętego Tomasza i Książęca.

Listę wszystkich państw – stron konwencji oraz adresy instytucji wydających apostille można znaleźć na stronie http://www.hcch.net/index_en.php

Uchodźcy lub osoby znajdujące się pod ochroną uzupełniającą na terytorium Polski, a także osoby poszkodowane w wyniku kryzysów humanitarnych, które mają problemy ze skompletowaniem dokumentacji przebiegu kształcenia za granicą, mogą ubiegać się o potwierdzenie wykształcenia przez Mazowieckiego Kuratora Oświaty.

Dalsze informacje na temat zasad uznawania świadectw zagranicznych oraz postępowania prowadzonego przez kuratorów oświaty są dostępne na stronie Ministerstwa Edukacji i Nauki.

Szczegółowe informacje na temat uwierzytelniania dokumentów znajdują się rówież na stronie NAWA https://nawa.gov.pl/apostille-i-legalizacja

Kandydaci, legitymujący się świadectwem dojrzałości uzyskanym za granicą zobowiązani są  przedstawić następujące dokumenty:

  • kserokopię świadectwa dojrzałości, potwierdzoną przez Uczelnianą Komsję Rekrutacyjną na podstawie okazanego do wglądu oryginału wraz z urzędowym tłumaczeniem na język polski,
  • kserokopię dyplomu ukończenia studiów, potwierdzoną przez UKR na podstawie okazanego do wglądu oryginału wraz z urzędowym tłumaczeniem na język polski – w przypadku ubiegania się o przyjęcie na studia drugiego stopnia,
  • poświadczenie w formie „apostille” – w przypadku, gdy dokument został wydany przez instytucję działającą w systemie edukacji państwa będącego stroną Konwencji Haskiej z dnia z dnia 5 października 1961 r., znoszącej wymóg legalizacji zagranicznych dokumentów urzędowych, wraz z urzędowym tłumaczeniem na język polski,
  •  zaświadczenie o uznaniu świadectwa lub dyplomu, o którym mowa w pkt a lub b – w przypadku dokumentu nieuznawanego w Polsce z mocy prawa lub wydanego w kraju, z którym Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o wzajemnym uznawaniu dokumentów o wykształceniu oraz w przypadku dokumentu z kraju, z którym RP zawarła wyżej wymienioną umowę, ale dokument ten nie jest nią objęty, wraz z urzędowym tłumaczeniem na język polski,
  • wizę lub kartę pobytu albo inny dokument uprawniający do pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
  •  zaświadczenie lekarskie, stwierdzające brak przeciwwskazań do podjęcia studiów na wybranym kierunku i formie kształcenia,
  •  polisę ubezpieczeniową na wypadek choroby lub następstw nieszczęśliwych wypadków na okres kształcenia w Polsce albo Europejską Kartę Ubezpieczenia Zdrowotnego lub oświadczenie, że przystąpią do ubezpieczenia w Narodowym Funduszu Zdrowia niezwłocznie po rozpoczęciu kształcenia,
  • podanie o przyjęcie na studia – wydrukowane z systemu rekrutacyjnego i podpisane.
Kandydaci – cudzoziemcy zobowiązani są przedstawić dokument potwierdzający znajomość języka polskiego tj.:
  • dokument potwierdzający ukończenie rocznego kursu przygotowawczego do podjęcia nauki w języku polskim w jednostkach wyznaczonych przez ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego, lub
  • certyfikat znajomości języka polskiego wydany przez placówkę uznaną przez Państwową Komisję ds. Poświadczania Znajomości Języka Polskiego jako Obcego, lub
  • oświadczenie potwierdzające, że przygotowanie oraz stopień znajomości języka polskiego przez kandydata pozwalają na podjęcie studiów w języku polskim.

Kandydaci, legitymujący się świadectwem dojrzałości uzyskanym za granicą mogą zostać zobowiązani do przedstawienia innych dokumentów wskazanych przez Uczelnianą Komisję Rekrutacyjną.